اگه آدم چشمای بزرگی داشته باشه می تونه ببینه با بطری های ساده چه چیزایی می شه درست کرد
قوچ های وحشی
این وبلاگ محلی است برای نمایش آثار هنری و چگونگی اجرای آن
بیست چهار سالگی به نظرم سن خاصی هست حداقل از نظر من
شاید می شه گفت یه حالتی از پختگی ،در جوانی هست
مجموعه ی حاضر یک سری از طرح های من هست ، که توی این دوره ی زمانی کشیدم
شاید بعضی از این کارها چند هفته طول می کشید و من چیزهایی که در روزها برم می گذشت رو در برخی جزهای یک طرح اضافه می کردم
و کار تکمیل می شد ، برخی از این طرح ها رو شاید به شکل جدی در آینده تکمیل کنم
این مجموعه نقاشی هایی از من هست که در نمایشگاه گروهی کارتوگرافی ارائه داده بودم
من کلیه ی این نقاشی ها رو در سفر کشیدم
در ترمینال ،مترو ، اتوبوس یا قطار و...
من از زمانی که به تهران اومدم و چه در مدتی قبل که در خوابگاه بودم
احساس غربت عجیبی می کنم که وقتی به خانه ی اصلی ام هم بر می گردم همراهم هست
این نقاشی ها که بی هیچ تاملی در همون لحظات کشیده شده به خوبی این احساسات رو لا اقل برای خودم تداعی می کند ...
نمایشگاه نقاشی گروهی ...
بنا بود قابی 50*50 در اختیار 13 نفر قرار بگیرد و آنها این بوم رو با سلیقه ی خودشون و هر تعداد تصویر های کارتونی که می خواند پر کنند که از اون جماعت تعدادی شرکت نکردند اما باقی کارها رو می تونیم ببینم ...
این مجموعه نقاشی ها حاصل پر کردن وقت های من سر کلاس های حوصله سر بر معماری مون بدست اومده
که بعدا با فوتوشاپ دستی بر سرشون کشیدم
این ها بعضی عکس العمل های دوستان من هست سر کلاس
که با چاشنی های ذهن من ترکیب شدند
مطمئن نیستم انتشار این پست اینجا درست باشه یا نه
این قصه رو برای بچه های 7،8 ساله ی بشاگرد و بچه هایی به سن و سال خودم نوشتم
که آقای احمدرضا اعلایی در تصحیح اون به من کمک کرد